چند روزی است نقلهایی میشنوم و میخوانم از مرحوم دربندی و کتابهای روضه الشهداء و اسرار الشهاده که برآن شدم درباره نویسنده و کتابها بطور خلاصه، برگرفته از نظرات شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی بنویسم
بیش از ۵۰۰ سال پیش مرحوم ملا حسین کاشفی که مرد باسوادی هم بوده است اولین کتاب مرثیه به زبان فارسی را با نام روضه الشهدا مینویسد که داستانهای زعفر جنی و عروسی قاسم برای اولین بار در همین کتاب آمدهاند و از این دست داستانها نیز زیاد دارد
نویسنده کتاب که معلوم نیست شیعه بوده یا سنی را شهید مطهری «بوقلمونصفت» توصیف میکند بطوریکه وی که اهل بیهق و سبزوار بوده است، در سبزوار که مرکز تشیع بوده است شیعه بوده است و در هرات به روش اهل تسنن عمل میکرده است.
کتاب روضهالشهدا با اینکه که پر از شخصیتهای جعلی و داستانهای افسانهای بود ولی چون فارسی بود، مرثیهخوانهای بیسواد که توانایی مراجعه به منابع اصلی را نداشتند این کتاب را در مجالس از رو میخواندند و به همین دلیل هم از همان موقع مجالس عزاداری امام حسین را «روضهخوانی» نامیدند که یعنی خواندن همان کتاب دروغ روضهالشهدا! شهید مطهری میگوید «دیگر کسی تاریخ واقعی امام حسین را مطالعه نکرد و شد افسانه سازیِ روضه الشهداء خواندن. ما شدیم روضه خوان، یعنی روضه الشهداء خوان، یعنی افسانه ها را نقل کردن و به تاریخ امام حسین توجه نکردن»
حدودا صد سال پیش ملا فاضل دربندی تمام حرفهای روضهالشهدا را به اضافهی مطالب دیگر در کتاب اسرارالشهاده جمعآوری میکند که شهید مطهری میگوید «… که دیگر وا ویلاست! واقعاً به اسلام باید گریست»
محدث نوری درباره این کتاب میگوید «[روایات کتاب روضهالشهدا] بر عدد اخبار واهیه و مجعوله بیشمار آن [کتاب اسرارالشهاده] افزود و برای مخالفین شیعه، ابواب طعن و سخریه و استهزا باز نمود … این کتاب در نزد علمای فن و نقادان احادیث و اخبار مربوط به سیره امامان معصوم (ع) بی وقع و بی اعتبار است و اعتماد بر آن کاشف از خرابی کار ناقل و قلت بصیرت او در امور است»
شهید مطهری میفرماید «اگر کسی تاریخ عاشورا را بخواند، می بیند از زنده ترین و مستندترین و پرمنبع ترین تاریخهاست. ما احتیاجی [به این دروغها] نداریم. حالا گذشته از این که اصلاً دروغ جعل کردن کار غلطی است، احتیاجی نیست، آن قدر راست هست که همانها را اگر بگوییم کافی است … پس بیاییم توبه کنیم، واقعا باید توبه کنیم. بیاییم از این جنایت و خیانتی که نسبت به ابا عبد الله الحسین(ع) و اصحاب بزرگوارش و یارانش و خاندانش مرتکب می شویم و همه ی افتخارات اینها را از میان می بریم، توبه کنیم و پس از این، طور دیگری باشیم که از این مکتب تربیتی استفاده کنیم»
برای مطالعه بیشتر
http://www.mortezamotahari.com/fa/BookView.html?BookId=385&BookArticleID=128429
دیدگاهتان را بنویسید