مؤمن، مؤمن [واقعى] نیست مگر این که در او سه خصلت باشد…
مؤمن، مؤمن [واقعى] نیست مگر این که در او سه خصلت باشد:
روشى از پروردگارش، روشى از پیامبرش، و روشى از امامش.
امّا روش پروردگارش: پوشاندن اسرارش مى باشد، چرا که خداى بزرگ [در قرآن] فرمود: «خداوند، عالم به غیب است و بر غیبش کسى را آگاه نمىکند مگر پیامبرى را که پسندیده است» (جنّ- ۲۶)
و اما روش پیامبرش: سازش و مدارا با مردم است. همانا خداوند به پیامبرش امر فرموده که با مردم مدارا و سازش نماید [آنجا که] مى فرماید: «عفو و بخشایش را پیشه خود ساز و به خوبى و نیکى امر کن و از جاهلان روى بگردان» (اعراف- ۱۹۹)
و امّا روش امامش: صبر کردن بر سختى جنگ با دشمن، و سختى فقر و تنگدستى است. خداى بزرگ [در قرآن] مى فرماید: «و صبرکنندگان در سختى محاربه با دشمن و سختى فقر و تنگدستى» (بقره- ۱۷۷) .[۱]
—————–
[۱].صفات الشیعه-ترجمه توحیدى، ص: ۱۰۳